شبی که دانشگاه تبریز با خون شهدای دانشجو به تلالو درآمد
شبی که دانشگاه تبریز با خون شهدای دانشجو به تلالو درآمد

۲۷ دی ماه سال ۱۳۶۵، ساعت از ۲۲:۲۰ می‌گذشت که ناگاه صدای مهیب بمب‌افکن‌ها به گوش رسید و قلب‌ و جان تبریزی‌ها ملتهب شد؛ آسمان دانشگاه تبریز به تلالو درآمد و واقعه‌ای بسیار جانسوز رخ داد. آری، خبرها کم کم رسید و اشک از دیدگان مردم جاری شد و ۲۲ کبوتر عاشق در دانشکده فنی پر کشیدند.

به گزارش نهال امید ، آن روز در تاریخ ایران اسلامی ماندگار شد و تصویر شهدای ۲۷ دی نیز به عنوان سند افتخار دانشگاهیان در دفاع از کیان نظام اسلامی در حافظه تاریخ ثبت شد تا امروز بعد از گذشت ۳۶ سال از آن حادثه جانسوز از قشر دانشگاهی و فداکاری‌هایش سخن بگوییم. شهدایی که خونشان نه برای منافع خود که برای دفاع از وطن، دفاع از انقلاب و دفاع از مردم ایران، جاری شد و ریشه‌های علم و دانش را با ایثار، فداکاری و زمان‎شناسی عجین کند.در جریان بمباران کارگاه دانشکده فنی دانشگاه تبریز ۲۲ نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز و پرسنل جهاد دانشگاهی به مقام والای شهادت نائل آمده و تعدادی نیز به مقام جانبازی رسیدند.پیش از این واقعه، دانشجویان داوطلب و آموزش دیده در ساعات غیردرسی برای تولید مهمات جنگی در این کارگاه تا نیمه شب فعالیت می‌کردند تا نیازهای رزمندگان در آن‌سوی جبهه‌ها تامین شود که حمله ناجوانمردانه رژیم بعثی با حمایت مستکبران جهانی، آنان را به خاک و خون می‌کشد.از شهید رضوانجو که در حالت سجده به سوی پروردگار خویش رهسپار شد و رزمنده‌ای که بعد از حضور در خط مقدم جبهه و اصابت ترکش به سر از سردخانه نجات یافته بود تا در این کارگاه به فیض شهادت نائل آید و یا شهید بیاضعلی اسدی که در حسرت به آغوش کشیدن فرزند تازه متولد شده‌اش، جامه شهادت بر تن می‌کند و شهید محمودی نیا، دانشجوی فیزیک کاربردی که با قلم زیبای خود گهگاهی شعر می‌سرود و با خدایش اینگونه نیایش می‌کرد: «…خدایا، به هر صدا خواندمت نپذیرفتی به جز صدای گریه و به هر دیده به دیدنت امدم نپذیرفتی به جز دیده دل و به هر شوق به سویت آمدم نپذیرفتی به جز شوق معشوق، به هر در زدم نگوشدی جز در ایثار، به هر فکر امدم نپذیرفتی به جز فکر حقیقت، به هر وسیله آمدم نپذیرفتی به جز وسیله‌ی تقوی، به هر پیشکش آمدم نپذیرفتی به جز پیشکش خون و به هز زبان خواندمت نپذیرفتی به جز زبان دعا…».این‌ها همه قصه‌های جانسوز اما پرافتخار جوانان و دانشگاهیان این سرزمین است، آنانی که نخوردند، نخفتند و نبردند، بلکه جان و جهانشان را دادند تا ایران، ایران بماند.

  • منبع خبر : ایسنا