به گزارش نهال امید، دکتر معصومه آقاپور در مورد تاثیر کرونا بر اقتصاد آذربایجان شرقی اظهار کرد: یکی از مشکلات اساسی کرونا برای اقتصاد کشور و به تبع آن استان، این بود که ما قطب صادرات غیرنفتی در بخش محصولات غذایی هستیم  و با بسته شدن مرزهای کشورهای همسایه، صادرات غیرنفتی به شدت تحت تاثیر قرار گرفت و همین عامل باعث شد که ۸۳ درصد صادرات غیرنفتی آذربایجان شرقی در بخش محصولات غذایی کاهش یابد.

وی با بیان اینکه این مساله سایه سنگینی بر سر بخش تولید استان ایجاد کرد، افزود: از طرفی تقاضای داخلی به شدت تحت تاثیر قرار گرفت؛ ما قطب شیرینی و شکلات هستیم که قسمت اعظم فروش آن در اعیاد، به خصوص عید نوروز است که کاهش تقاضا و مصرف باعث عدم فروش محصول و انباشته شدن انبارها از این محصول شد.

آقاپور خاطرنشان کرد: در بخش کیک و شکلات یکی از مصرف های اصلی داخلی این محصول، دانشگاه ها و  مدارس است که آن هم با تعطیلی سه ماهه دوباره تحت تاثیر قرار گرفت. اگر فروردین امسال را با فروردین پارسال مقایسه کنیم، در خوشبینانه ترین شرایط ۷۰ درصد کاهش فروش در حوزه صنایع غذایی آذربایجان شرقی وجود داشت.

وی ادامه داد: به طور طبیعی در شرایط فعلی اولین کاری که تولیدکنندگان، که بیشتر هم بنگاه های کوچک و متوسط هستند، انجام می دهند، تعدیل نیروی انسانی است. تا الان اکثرشان هم سعی کردند دوام بیاورند، اما عده ای از اول فروردین و برخی هم از اول اردیبهشت ماه اقدام به تعدیل نیرو کردند. مسوولان آذربایجان شرقی باید مراقب این بیکاری عظیم باشند، اگر این مساله پیگیری نشود، در بخش صادرات و تهیه مواد اولیه، در تیر ماه با بحران بیکاری در استان مان مواجه خواهیم شد. 

کرونا باعث پوست اندازی اقتصاد ملی می شود 

تحلیلگر اقتصادی و نماینده سابق مجلس تاثیر کرونا بر اقتصاد ملی را باعث پوست اندازی اقتصاد در سطح جهانی و ملی دانست و گفت: کرونا یک پوست اندازی اقتصادی و سیستمی در کل جهان ایجاد کرد و باعث شد که تغییر نگرش صورت بگیرد. در سطح ملی کرونا در برخی موارد برای ما فرصت و در بسیاری موارد تهدید شد؛ در بخش فرصت ها یاد گرفتیم که فضای مجازی و رسانه ها چقدر نقش شان می تواند پررنگ باشد و آموزش مجازی و دانشگاه مجازی اولین تجربه ای بود که ما در حال عمل به آن هستیم.

آقاپور با بیان اینکه فروش مجازی یک فرصت نوظهور است که مجلسیان باید قوانین و مقررات لازم در این باب را تنظیم کنند، افزود: حتی دستگاه قضایی هم به این فکر افتاد که باید قوانینی منطبق بر سیستم مجازی تهیه شود؛ اما در بخش تهدیدها چون بحرانی بود که به یک باره وارد شد، ما آمادگی های لازم را  چه در بخش آموزش و چه در بخش بهداشت و درمان نداشتیم و هنوز که هنوز است، در بخش تولید و بخش اقتصاد این باور را نداریم که باید تغییر در سیستم ایجاد کنیم. داد و ستدها، تجارت ها و بخش بازرگانی سنتی دیگر پاسخگوی این شرایط نیست و همه مان به یک چیز واهی امید بسته ایم که کرونا یک تا ماه دیگر دو ماه دیگر تمام می‌شود، به نظر من کرونا تا پایان ۱۴۰۰ با ما خواهد بود حتی با وجود کشف واکسن هم با وجود ۶ میلیارد نفر در دنیا در صف واکسنف برای واکسن زدن حداقل یک فرصت سه ساله نیاز است. پس دولت و مجلس یازدهم اولین کارش باید بازنگری بودجه ۹۹ باشد و همه مسئولان نظام باید یک بازنگری نسبت به فعالیت شان با کرونا داشته باشند و بر اساس آن برنامه ریزی کنند و به نظر من باید در بخش دورکاری کشور یک تجدید نظر داشته باشیم.

سیستم آموزشی باید خود را به روز کند

استاد دانشگاه، آموزش مجازی و سیستم آموزشی را دو تغییر پایدار پساکرونا ذکر کرد و گفت: باید مهارت های جدیدی به سرفصل های دروس دانشجویان و دانش آموزان اضافه شود و دانشجویان و دانش آموزان یاد بگیرند چگونه از سیستم های الکترونیکی و تکنولوژی روز برای آموزش استفاده بکنند. مورد بعدی در رابطه با تغییر کاربری اماکن آموزشی است؛ اگر آموزش مجازی انجام شود و دانش آموزان بتوانند مهارت یاد بگیرند، فضای فیزیکی چه در بخش دانشگاهی و چه در بخش دبیرستان و دبستان باید محدود شود.

آقاپور با اشاره به تصاویر جدید ماهواره ای از ایران و سرسبزی امسال ایران نسبت به مدت مشابه سال قبل، اظهار کرد: در تصاویر جدید ماهواره ای از ایران، سال گذشته ایران به این حد سرسبز نبود، بنابراین ما نتیجه می گیریم که عملکرد ما درست نبود و کرونا باعث شد که طبیعت یک نفس بکشد و همین نفس کشیدن و بازیابی طبیعت در ایران برای ما فرصت است پس ما باید با توجه به اقلیم چهار فصل، توجه مان از بخش بازرگانی و تجارت به سمت کشاورزی معطوف شود و بخش کشاورزی فعال شود چون مهم‌ترین تهدیدی که در قرن ۲۱ برای بشر وجود دارد، امنیت غذایی است

بنگاه های اقتصادی باید تغییر رویه دهند

 نماینده سابق مجلس در مورد بحران دانستن کرونا در دهه اخیر گفت: در نگاه اول در کوتاه مدت کرونا یک فاجعه برای قرن ۲۱ است که یک باره به صورت گردابی عظیم در اقتصاد کشور، بنگاه‌های اقتصادی را در خودش می بلعد و از بین می‌برد؛ اما این را در نظر بگیریید که بنگاه‌هایی که بتواند دوام بیاورند و پیشتاز باشند و سریع بتوانند تغییر لازم را انجام بدهند، بنگاه‌های بادوامی خواهند بود و در میان مدت به شدت توسعه پیدا می‌کنند و من احساسم این است که دو سال بعد در واقع الگوریتم مغزی همه انسان‌ها نسبت به دنیا و زندگی تغییر خواهد کرد.

آقاپور خاطرنشان کرد: ما باید یک تغییر استراتژی کلی در بخش جی دی پی یعنی تولید ناخالص داخلی داشته باشیم؛ البته این را برای کشور خودمان می‌گویم چون کل دنیا شرایط خاص خودش را دارد.  احساس من این است که ایران از بخش نفت و بازرگانی باید تبدیل به بخش گازی و کشاورزی شود.

وی با بیان اینکه ایران پساکرونا از نظر اقتصادی متفاوت از قبل خواهد بود، اظهار کرد: در این بخش یاد می‌گیریم که چقدر از کارهایی که می کردیم زائد بود و بروکراسی های اداری و سیستم های پیچیده مراجعات مکرر و رفت و آمدهای بی مورد و حمل و نقل های اضافی و  فضاهای بزرگ اصلا نیاز نبود. الان در خیلی از سیستم‌های اداری کشور به صورت شیفتی و با یک سوم نیرو کار می‌کنند، آیا با دورکاری کشور اداره نمی‌شود؟ پس چشم ها را باید شست و جور دیگر باید دید.

آقاپور خاطرنشان کرد: اقتصادی که نمی توانستیم از آن دل بکنیم، کرونا شرایطی فراهم کرد که سریع آنها را تغییر دهیم؛ یک اصطلاحی است که در ژاپن از آن استفاده می شود به نام «lay out» که خیلی از چیزهایی که دور و برمان هست کاربرد کمی دارد و جرات دور انداختن شان را نداریم و کرونا باعث شد که بتوانیم این ها را کنار بگذاریم . در  layout ما یک قسمتی داریم مثلا در مناطق مسکونی به عنوان انباری، در کشورهای توسعه یافته هیچ وقت در منازل انباری نمی‌گذارند چرا که کالایی که شما در طی یک یا ۲ سال از آن استفاده نمی کنید نباید از آن مراقبت کنید و آن را  باید در اختیار دیگری قرار دهید.

وی ادامه داد: امروزه در اکثر کشورهای توسعه یافته یک یا دو روز در سال تعیین می‌کنند تا همه کسانی که کالاهای بلااستفاده و نو دارند، در کوچه و خیابان بگذارند و به نظر من ما باید در اقتصاد ایران یک layout بکنیم و خیلی از چیزها را کنار بگذاریم چون  اینها راه بن بست است و به شدت عقب می مانیم و کرونا فرصتی است که از آن در طی این دو سال باید استفاده کنیم تا بتوانیم جز ۵۰ اقتصاد برتر جهان شویم.

کشورهای توسعه یافته به راحتی از بحران کرونا عبور می کنند

 تحلیلگر اقتصادی در مورد تاثیر منفی کرونا بر اقتصاد جهانی، این امر را چندان محتمل ندانست و گفت: جهان زیرساخت‌هایی را در طی ۲۰ سال گذشته برای خودش فراهم کرده و به خصوص کشورهای توسعه یافته با ذخایری که داشتند به راحتی از این بحران عبور خواهند کرد و یک سال یا یک سال و نیم رشد اقتصادی شان کم می‌شود اما منفی نمی شود و در نهایت به صفر رسیده و بعد از آن یک رشد مضاعف  خواهند داشت و به راحتی آن را جبران می‌کنند.

آقاپور افزود: کشورهای ابرصنعتی همچون آلمان، انگلیس و امریکا در پیش‌بینی‌های اقتصادی شان در جداول می بینیم که این ها از ژانویه ۲۰۲۱ حتی رشد مضاعف خودشان را تعریف کردند و این سه چهار ماه سال ۲۰۲۰ با تجربه های مالی خوبی که داشتند و با تکنولوژی هایی که در این مدت به دست آوردند، اقتصاد شکوفایی خواهند داشت و به همین روال ادامه خواهند داد چون آنها زیرساخت‌های لازم تکنولوژی، صنعت و مالی خودشان را از ۲۰ سال پیش برنامه ریزی کرده اند و این زلزله های اقتصادی با این که ریشترش بالا بود، بنیان هایشان را خراب نمی‌کند.

نماینده سابق مجلس خاطرنشان کرد: ما باید از پتانسیل بخش کشاورزی مان همراه با تکنولوژی و R & D یعنی تحقیق و پژوهش استفاده خوبی بکنیم؛ ما با توجه به پتانسیل نهفته که در کشور وجود دارد روی چند محصول کشاورزی که مزیت نسبی نسبت به دنیا دارند، متمرکز شویم و این باعث می شود که از این شرایط استفاده بهینه بکنیم.

بخش صنعت نیازمند خانه تکانی است

آقاپور در رابطه با بخش صنعت خاطرنشان کرد: در صنعت هم ما باید یک خانه تکانی اساسی انجام دهیم و نگوییم چرخ را از اول درست کنیم بلکه چرخ به وجود آمده را با توجه به وجود شرکت‌های دانش‌بنیان به یک ماشین با تکنولوژی جدید تبدیل کنیم، یعنی به روز کنیم.

وی در رابطه با توسعه شرکت های شتاب دهنده نیز گفت: در ایران متاسفانه دانش بنیان و نخبه ها را داریم اما صنعت ما سنتی است و آشتی بین این دو  فقط توسط شرکت‌های شتاب دهنده عملی می شود و باید از آنها استفاده کنیم .

آقاپور نقش زنان در تصمیم گیری ها به خصوص در شرایط بحران را انکارناپذیر و ضروری دانست و افزود: باید نقش زنان را در تصمیم‌گیری، تصمیم‌سازی و تولید ناخالص داخلی پررنگ کنیم و اگر این کار را انجام ندهیم مطمئن باشید که نیمی از جامعه را نادیده گرفته ایم .

وی ادامه داد: برای گام برداشتن نیمه دیگر که آقایان هستند، تا با پتانسیل ۱۰۰ درصد کار کنند، بازهم میانگین شان ۵۰ می شود و ۵۰ برای دنیا پاسخگو نیست چون دنیا با ۱۲۰ فعالیت می کند یعنی حتی از کودکانشان هم در بخش آموزش استفاده می‌کنند به طور مثال در بخش متوسطه چین و ژاپن، نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ ساله در ماه ۴۰ ساعت کار اجباری دارند.