به گزارش نهال امید، از نظر بسیاری از صاحب نظران در عرصه اقتصاد راه نجات کشور از معضلات و مشکلات فعلی توجه به تولید و جهش آن است. برای جهش تولید لازم است که همه دستگاه ها و نهاد های اجرایی یکپارچه باشند و توجه به تولید در همه ان ها جدی گرفته شود.
یکی از چالش های اصلی اقتصاد ایران که به ویژه در سالهای اخیر مساله ساز شده و بیش از همه بخش تولید داخلی را متاثر کرده است، چشم انتظاری دولت و مسئولان برای گره گشایی از مشکلات اقتصادی از برخی کشورهای اروپایی است که که متاسفانه علیرغم حسن نیت جمهوری اسلامی و تلاش موثر دولت و دستگاه دیپلماسی کشور آنان به وظایف خود عمل ننموده و عایدی اقتصاد و به ویژه در بخش تولید از این مذاکرات خیلی قابل توجه نبود و الان هم که با تشدید تحریم های ظالمانه آمریکا عملا این توافق کمرنگ شده است.
جهش تولید مستلزم انجام برخی اقدامات اساسی است، مانند تغییر محیط کسب و کار به سمت ارتقا تولید، ایجاد فضای رقابت پذیری، داشتن فضای شفاف و بدون فساد در اقتصاد و بسیاری موارد دیگر که در شرایط کنونی رعایت نمی شود.
از آن جایی که کشور ما با تحریم های بین المللی مواجه است بهترین راه برای مقابله با این تحریم ها رونق تولید داخلی و حمایت از تولید داخلی است.
درست است که در شرایط تحریم در بحث تأمین مواد اولیه دچار مشکل خواهیم بود، ولی در زمینه فروش و تولید ملی شرایط بهتری ایجاد و فراهم می شود.
باید دست به دست هم دهیم تا مشکلات ناشی از کمبودهای وارداتی تولیدکنندگان به اشکال مختلف رفع شود تا به داشته های خود تکیه کنیم و بر اساس سرمایه عمومی کشور اقدام و تولید را رونق ببخشیم.
تحریم‌های بین المللی مانند تیغ دولبه عمل می‌کند، از سویی می‌تواند شرایط را برای افزایش توان تولید داخلی، مناسب کند و از طرفی در صورت عدم توجه به ظرفیت‌های داخلی، به استقلال سیاسی کشور خدشه وارد می‌ کند.
مسئولان و مدیران کشور در جهت رسیدن به رونق تولید باید پتانسیل ها و ظرفیت های داخلی را باور کنند و در راستای شکوفایی استعداد های داخلی اقدامات مناسب را انجام دهند و سرمایه گذاری های لازم را صورت دهند.
نیروی انسانی متخصص نقطه قوت اقتصاد کشور است که باید ضمن بها دادن به آن، زمینه فعالیت آن‌ها در چرخه اقتصادی کشور فراهم شود.
هویت دهنده اقتصاد ملّی تولید ملّی است. به نحوی که اگر درآمد مالی کشور متأثر از تولید ملّی باشد به طور حتم اقتصاد کشور مسیر پیشرفت را طی خواهد کرد و همه از این درآمد منتفع خواهند شد.
تفکر درون‌زایی در نقطه‌ کانونی تصیم‌گیری برای اقتصاد کشور قرار گرفت و همه اقدامات اجرایی دولت مبتنی بر آن دنبال شد متغیرهایی نظیرِ بومی‌سازی فناوری‌های مورد نیاز برای تولید، هدایت نقدینگی موجود در جامعه به سمت بخش تولیدی، ارتقاء کیفیت نیروی انسانی فعال در عرصه‌ تولید، بهبود فضای کسب و کار و در یک کلام جهش تولید ملّی موضوعیت پیدا می‌کند.
حمایت و خرید کالای تولید داخل موجب جذب نیروی انسانی، اشتغالزایی و افزایش تولید و درآمد ملی می‌شود؛ بنابراین شناسایی چالش‌های پیش روی تولید و اشتغال در عرصه کنونی اقتصاد ایران باید در دستور کار همه دستگاه‌ها قرار گیرد و با مصرف کالای ایرانی زمینه برای حمایت از تولید داخلی و سرمایه‌گذاری، اشتغالزایی و کاهش وابستگی به واردات فراهم شود.
راه برون‌رفت اقتصاد از مشکلات کنونی، توجه ویژه به اقتصاد تولیدی است و در این مسیر باید به مزیت‌های نسبی و ایجاد مزیت‌های رقابتی برای تولید توجه جدی کرد. از آنجا که در اقتصاد ایران به مزیت‌های نسبی برای تولید توجه چندانی نشده، تولید داخلی به‌خوبی شکل نگرفته است. از این جهت زمانی که یک سرمایه‌گذار می‌بیند ریسک سرمایه‌گذاری در تولید بالاست و شرایط برای سرمایه‌گذاری فراهم نیست، به‌طور قطع انگیزه‌ای برای سرمایه‌گذاری ندارد و وارد این عرصه نمی‌شود. بنابراین یک تغییر ساختاری در بخش اقتصاد دولتی و بخش خصوصی نیاز است که ریسک سرمایه‌گذاری در بخش تولید کاهش پیدا کند.
برای تغییر ساختاری در بخش اقتصاد و تولید باید بر مزیت‌های نسبی تولید تمرکز کنیم؛ تفاوت مزیت نسبی و مزیت رقابتی این است که مزیت رقابتی خلق شدنی است، اما مزیت نسبی براساس شرایط محیطی در کشور وجود دارد. به‌عنوان نمونه یکی از موضوعاتی که اکنون باید به آن در کشور توجه ویژه کرد این است که‌ می‌توان گاز را تبدیل به کالا کرد و اگر بتوان گاز را تبدیل به کالا کرد، معنایش این‌ می‌شود که در کشور مزیت نسبی تولید داریم و در این راستا می‌بینیم که بسیاری از صنایع مانند صنعت پتروشیمی، فولاد، سیما، کاشی و مانند آن، جزء پروژه‌ها و بخش‌هایی از صنعت هستند که مزیت نسبی دارند و ما‌ می‌توانیم در این زمینه کار کنیم و صادرات را افزایش دهیم و با توجه به قیمت ارز و حتی با بالاتر رفتن قیمت ارز، این بخش از صنعت مزیت بیشتری پیدا‌ می‌کند و در سال جاری باید بیشتر روی آن کار کرد و برنامه‌ریزی درازمدتی برای آن داشت.