کسب عنوان قهرمانی تراکتور در لیگ برتر کمترین هدیه ای است که می‌توان به هواداران پرشور این تیم داد. این روزها باز هم اسامی مختلفی برای حضور در نیمکت لرزان تیم تراکتور مطرح می‌شود. شاید با تجربه دو سال اخیر، کمتر فردی حاضر شود که بر روی نیمکت کادرفنی تیم‌متمول تبریزی تکیه بزند. چون که […]
کسب عنوان قهرمانی تراکتور در لیگ برتر کمترین هدیه ای است که می‌توان به هواداران پرشور این تیم داد.
این روزها باز هم اسامی مختلفی برای حضور در نیمکت لرزان تیم تراکتور مطرح می‌شود. شاید با تجربه دو سال اخیر، کمتر فردی حاضر شود که بر روی نیمکت کادرفنی تیم‌متمول تبریزی تکیه بزند. چون که مالک سرخ های آذربایجان نشان داده نه تنها در تعویض سرمربی، که در تعویض مدیرعامل باشگاه نیز هیچ درنگی نمی‌کند.
تیمی که در ابتدای فصل بسته شده است و اکنون سرمربی اش برکنار و مدیرعامل مستعفی اش که این روزها مشغول دیدن عکس های یادگاری اش با بازیکنان در حین عقد قراردادهای شاهکارش است، همچنان به انسجام تاکتیکی نرسیده است و طوری اسیر نام های مختلف شده که گویا در ایام نقل و انتقالات پیش فصل قرار دارد و هنوز بازی ها شروع نشده است.
به هیچ عنوان قصد تحلیل و بررسی اسامی مطرح شده در رزوهای اخیر را نداریم چون که تجربه نشان داده در پشت پرده تک تک اسامی مطرح شده چه مسائلی وجود دارد و عقل سلیم و البته اصول حرفه ای گری حکم می‌کند تا روزی که باشگاه بطور رسمی نام سرمربی جدید را مطرح نکرده، نباید وارد این مسائل شد.
در این مدت شنیدن واژه های «سرمربی موقت» و «مدیرعامل جدید» برای هواداران تیم های تبریزی به یک عادت تبدیل شده است و گویا قرار نیست هواداران متعصب تبریزی که عاشق بی چون و چرای تراکتور هستند، مانند سایر تیم های بزرگ و مدعی شاهد ثبات در نیمکت کادرفنی و سمت مدیرعاملی تیم باشند.
گویا قرار نیست تنها دغدغه‌ی هواداران تبریزی داشتن استرس کسب قهرمانی باشد، پرشور ها خیلی وقت است که حرص و جوش حاشیه های تمام نشدنی تیم محبوب شان را میخورند. از عزل و نصب های متعدد در باشگاه و انجام مصاحبه های ناشی گرانه مدیران باشگاه گرفته، تا رژه روی اعصاب مجریان پایتخت نشین و حتی بومی که برای کسب اندک محبوبیت زودگذر دست به چه کارهایی که نمی‌زنند، همه‌ی این حواشی ابتدا تیم را متضرر و سپس هواداران را ناراحت و عصبانی می‌کند.
اما اکنون که کاپیتان مسعود به عنوان سرمربی موقت تیم انتخاب شده است و باید در کنار پوشیدن پیراهن تراکتور و بستن بازوبند کاپیتانی این تیم، بخاطر حضور در راس کادر فنی این تیم نیز افتخار کرده و قدر تک تک لحظاتی را که در این سمت فعالیت می‌کند، بداند.
بدون شک با شناختی که از هواداران تراکتور داریم، هر فردی که به عنوان سرمربی جدید انتخاب شود، مورد حمایت پرشورها قرار می‌گیرد اما ای کاش برای یک بار هم که شده مدیران و تصمیم گیران باشگاه بدون عجله، بدون تحت تاثیر قرار گرفتن، با صبر و حوصله و با نهایت دقت، دوراندیشی و آینده نگری فردی را بعنوان سرمربی تراکتور انتخاب کنند که مهمان چند هفته ای نباشد.تراکتور نام بزرکی است و برکناری های متعدد برازنده این نام نیست.
مطمئنا حضور ثابت تراکتور در کوران رقابت برای کسب عنوان قهرمانی، انجام بازی لذت بخش و در نهایت بزرگی در فوتبال ایران و آسیا، به مراتب مهم تر از پوشیدن لباس های آدیداس توسط بازیکنان، خوردن تیک آبی پیج اینستاگرام باشگاه و به یدک کشیدن عنوان فرهنگی ورزشی اقتصادی در ابتدای نام باشگاه است.
هواداران تراکتور برای بازگشت به روزهایی که بازی کردن در مقابل تراکتور لرزه بر اندام رقبا می‌انداخت و هر تیمی جرأت بازی کردن در جهنم یادگار امام را نداشت، لحظه شماری می‌کنند.
مسئولین باشگاه بدانند که این هوادار قابل احترام است. کمترین هدیه ای که باید به هواداران تراکتور که با این تیم زندگی می‌کند، داده شود این است که بعد از سالها حضور در کورس قهرمانی و کسب چندین عنوان نایب قهرمان، با کسب جام قهرمانی در لیگ برتر ضمن تحقق بخشیدن به آرزوی دیرینه‌ی آنها، مرهمی باشد بر تمام زخم هایی که در طول این سالها و در اثر بی عدالتی های انجام شده، متحمل شده اند.
اکنون که دیگر نیازی به محرومیت هواداران تراکتور به بهانه های واهی از سوی فدراسیون نیست و کرونا جور محروم کنندگان قبلی را میکشد و پرشور ها از پای تلویزیون با فاصله ای به مراتب زیادتر از فاصله سکوهای یادگار امام و زمین چمن این ورزشگاه، تیم محبوب شان را تشویق می‌کنند، لااقل با انتخاب سرمربی ثابت و نه موقت و چند هفته ای، به فکر کسب قهرمانی در لیگ بیستم باشید.
- منبع خبر : ایسنا
